ผมเพื่อนมึง!!!…

By. กวีเถื่อน….

บางทีผมก็ไม่แน่ใจว่า… มีใครเคยคิดเหมือนผมไหม

คนเรา…ยามตกต่ำ ได้ใจแท้
มันเหมือนเป็นบทเรียนที่โหดร้าย แต่จริงที่สุด
เพราะในวันที่เรามีครบ คนรอบตัวก็เต็มไปหมด
แต่พอวันที่เราล้ม…ถึงได้เห็นชัดว่า ใครคือคนที่อยู่ด้วยหัวใจ ไม่ใช่ผลประโยชน์

ผมเคยผ่านวันที่ทุกอย่างเหมือนปิดทางออก
บางคนที่คิดว่าจะอยู่เคียงข้าง กลับหายไปอย่างรวดเร็ว
แต่บางคนที่ไม่เคยคาดคิด กลับยื่นมือมาแบบไม่ลังเล
ตรงนั้นเองที่ทำให้ผมเข้าใจว่า
“ตกต่ำ” ไม่ใช่แค่เรื่องแย่ แต่มันคือช่วงเวลาที่โลกกำลังเปิดตาเราให้เห็นความจริงของผู้คน

บางครั้ง ความสุขไม่เคยพิสูจน์อะไรได้มาก
เพราะทุกคนยินดีจะอยู่ใกล้กับรอยยิ้มและความสำเร็จ
แต่ความทุกข์นี่แหละ… มันจะคัดกรองและแยกแยะให้เรารู้ว่า
ใครคือเพื่อนแท้ ใครคือคนจริงใจ และใครที่แค่ผ่านมา

แล้วคุณล่ะ เคยมีช่วงเวลาแบบนี้ไหม?
ที่ต้องตกต่ำ ถึงจะได้รู้จัก “ใจแท้” ของคนรอบข้าง

อย่ากลัววันที่ล้ม เพราะบางที “ความล้ม” นี่แหละ ที่พาเราไปเจอความจริงที่เราควรเห็นตั้งนานแล้ว