♦ไฝ สันติภาพ : ผู้ชายที่บรรเลงชีวิตด้วยเสียงดนตรี

By อาวเล็ก

หากดนตรีคือภาษาสากลที่ทุกคนเข้าใจง่ายที่สุด ชายคนหนึ่งจากเมืองเลยได้ใช้เสียงเพลงเป็นทั้ง ลมหายใจ ชีวิต และสะพานเชื่อมใจผู้คน เขาคือ “ไฝ สันติภาพ” นักดนตรี ผู้สอน และผู้ชายธรรมดาที่ไม่เคยหยุดเคารพเสียงดนตรีในหัวใจตัวเอง

เสียงปรบมือที่ยังคงกึกก้อง

“ผมโค้งคำนับน้อมรับเสียงปรบมือเสียงกรี๊ดซ้ำแล้วซ้ำเล่า นับครั้งไม่ถ้วน และยังคงกึกก้องอยู่ตรงนั้น มันเหมือนการเฉลิมฉลองเปิดตัวความสำเร็จทุกวัน”

สำหรับเขา ทุกเสียงกรี๊ดและปรบมือคือพลังบวกที่ทำให้ยังคงยืนหยัดบนเส้นทางนี้ไม่รู้จบ

บทเพลงที่ไร้ตัวโน้ต แต่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ

“ผมบรรเลงเพลงที่ไร้ตัวโน้ตซ้ำวนตามอารมณ์ที่เรียกร้องและขอร้อง เทคนิคทักษะไร้รูปแบบหากแต่มีหลักเหนี่ยวยึดบ้างบางขณะ”

ดนตรีในแบบของไฝไม่ถูกตีกรอบ เขาเล่นด้วยหัวใจและปล่อยให้ความรู้สึกเป็นตัวนำทาง

เสียงเพรียกจากหัวใจ

“มันคือเสียงของผม มันคือจิตวิญญาณผมต่างหากที่บรรเลงออกมาอย่างนั้น”

นี่คือความเชื่อที่เขายึดมั่นมาตลอด ว่าดนตรีจะมีพลังจริงก็ต่อเมื่อเป็น เสียงที่ออกมาจากตัวตนแท้ ๆ

ปลายนิ้วกับสายกีตาร์

“ปลายนิ้วที่พรมพริ้วกระทบสายกีต้าร์มันช่างวิเศษเหลือเกิน…”

ทุกครั้งที่เล่นกีตาร์ เขาเหมือนได้พบโลกใหม่ในสิ่งที่คุ้นเคย และได้รับกำลังใจกลับมาผ่านแววตาผู้ฟัง

ครูดนตรีเพื่อเยาวชน

เขาไม่ได้หยุดอยู่แค่การเล่น แต่ยังเป็น ครูผู้ถ่ายทอดดนตรี ให้แก่เยาวชน สร้างพื้นที่เรียนรู้ และส่งต่อคุณค่าของดนตรี
“เราพร่ำสอนดนตรีและฝึกดนตรีให้แก่ตนเองและเยาวชน…เพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะแสดงผลงานอันยิ่งใหญ่”

ความผิดพลาดที่งดงาม

เขาสอนเด็ก ๆ ว่าไม่ต้องกลัวผิดพลาด เพราะนั่นแหละคือความงดงาม

“ขณะที่บรรเลงเพลงผิดพลาดมากขึ้นมาเมื่อไหร่ตรงนั้นคือความตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษ แล้วพูดว่า มันยอดเยี่ยมไปเลย”

ดนตรีสร้างสุข

“ถ้าคิดจะเล่นดนตรีจงมีความสุขกับมันทุกความรู้สึก เพราะ ดนตรีสร้างสุข”

นี่คือคำสั้น ๆ ที่สรุปตัวตนของ ไฝ สันติภาพ ชายผู้บรรเลงชีวิตอย่างอิสระด้วยเสียงดนตรี

เต้ยลา

ดนตรีของเขาไม่ใช่เพียงท่วงทำนอง แต่คือ การเดินทางของชีวิต และเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้ฟังและเยาวชนได้เรียนรู้ว่า ความสุขนั้นเกิดขึ้นจากการ เล่นด้วยหัวใจ ไม่ว่าถูกหรือผิด ทุกเสียงคือความหมายที่ควรเฉลิมฉลอง